در ۵ تا ۶ سال آینده روند تجارت نفت جهان به صورت اساسی تغییر پیدا خواهد کرد و این تغییر، تأثیرات محسوسی بر کل زنجیره تولید و عرضه نفت خام و بر تولیدکنندگان و بر سرمایه‌گذاران خواهد داشت. در این بازه زمانی، کشورهای آسیایی ( به جز خاورمیانه) بیشترین کاهش تولید داخلی نفت و بیشترین رشد واردات نفت را خواهند داشت. این بازار رو به افزایش محل رقابت کانادا، آمریکا، کشورهای آفریقایی و کشورهای خاورمیانه برای صادرات نفت بیشتر خواهد بود و این بازار شاید آن‌قدر جذاب باشد که برخی کشورهای خاورمیانه و آفریقایی بازار اروپا را ترک کنند و بر این بازار تمرکز نمایند.
به دلیل رشد صنایع پتروشیمی در کشورهای خاورمیانه صادرات میعانات گازی به آسیا در این بازه از سوی کشورهای خاورمیانه نصف خواهد شد. هم‌چنین تولید داخلی میعانات در این کشورها به جز استرالیا با کاهش همراه خواهد بود. بهترین گزینه برای جبران این کمبود صادرات میعانات گازی از آمریکا به آسیا می‌باشد. البته هم چنان این میزان تولید برای تقاضای رو به رشد بازار آسیا کافی نخواهد بود و با افزایش قیمت میعانات در ۵ سال آینده روبرو خواهیم بود.
تولید نفت سنگین در آسیا، آمریکای لاتین و آفریقا با کاهش همراه خواهد بود و از سوی دیگر عرضه این نفت در کانادا و خاورمیانه با رشد همراه خواهد بود. تأمین نفت خام سنگین به دلیل رشد اندک تولید با محدودیت همراه خواهد بود و رقابت برای خرید این نوع نفت بین چین، هند و آمریکا در جریان خواهد بود.
هم‌چنین با توجه به قوانین IMO کشورهای آسیایی با توجه به رشد تقاضای خود برای سوخت ناوگان دریایی، با کمبود سوخت با سولفور پایین روبرو خواهند شد و قیمت این نوع نفت رشد خواهد داشت. از سویی به دلیل استفاده از سوخت‌های سبک‌تر در فرایند پالایشی برای تولید سوخت با سولفور کمتر با مازاد تولید گازوئیل روبرو خواهیم بود.
