در سال‌های اولیه ظهور انقلاب نفتی شیل بسیاری از مفسرین بر این اعتقاد بودند که این امر پدیده‌ای کوتاه‌مدت است که به دلیل هزینه‌های بالا با افت قیمت نفت این تکنولوژی نیز رو به فراموشی خواهد رفت اما این فناوری با حفظ پویایی خود و افزایش قدرت سازگاری و کاهش هزینه‌ها تاکنون توانسته است دوام آورده و به منبع عمده تولید نفت آمریکا تبدیل گردد. برخی کارشناسان نیز به تخلیه سریع این مخازن و افت تولید اشاره داشتند که با کشف منابع جدید و حفاری‌های بالا این امر نیز تاکنون مانعی برای رشد تولید این بخش نبوده است. با افت قیمت‌های نفت و رشد تولید نفت کشورهای اوپک که به صورت غیررسمی برای از میان خارج کردن رقیب نفتی شیل توسط کشورهای اوپک مانند عربستان در سال‌های ۲۰۱۴ ترتیب داده شده بود، این پدیده با خطر جدی روبرو شد اما توانست با پویایی و رشد تکنولوژی هزینه‌ها را کاهش دهد و تاکنون دوام آورد. پیش‌بینی‌ها حاکی از آن است که با سطح فعلی قیمت‌ها رشد تولید تا نیمه دهه ۲۰۲۰ ادامه خواهد داشت.
آن‌طور که تصور می‌شود نمی‌توان نفت شیل را به عنوان یک تنظیم‌گر بازار آنی به حساب آورد زیرا برنامه‌ریزی برای حفاری جدید و افزایش تولید زمانی را به خود اختصاص خواهد داد و البته به صورت فوری وارد بازار نخواهد شد. واکنش‌ها در بازار نفت شیل معمولاً در دوره‌های کوتاه‌مدت انجام می‌شود و کمپانی‌ها برای برنامه تولید خود معمولاً یک ماه بعد از رویداد و یا اتفاق تصمیم‌گیری می‌نمایند. اگر نفت WTI با رشد ۱۰ دلاری از قیمت حدود ۵۵ دلار در هر بشکه به ۶۵ دلار برسد، پیش‌بینی می‌گردد که رشد تولید نفت آمریکا برای سال بعد به جای ۱ م ب د ر به ۲ م ب د ر برسد.
