ترکمنستان دارای بزرگ‌ترین منابع گاز و بیشترین صادرات گاز در بین کشورهای آسیای مرکزی است. طبق برآورد بریتیش پترولیوم در سال ۲۰۲۰ میزان ذخایر گازی ترکمنستان ۱۳.۶ تریلیون مترمکعب برابر با ۴۸۰ تریلیون فوت مکعب است که حدود ۷% از ذخایر جهان را شامل می‌شود. ترکمنستان بعد از روسیه، ایران و قطر در رتبه ۴ دارنده بیشترین ذخایر گازی در جهان قرار دارد.
تولید گاز این کشور در سال‌های اخیر حدود ۶۰ میلیارد مترمکعب در سال بوده که تقریباً نیمی از آن به مصرف داخلی و نیمی دیگر برای صادرات عمدتاً به چین مورد استفاده قرار گرفته است. گاز و مقدار اندک نفت تولیدشده بیش از ۹۰% درآمدهای دولت ترکمنستان را شکل می‌دهد. این کشور نقش عمده‌ای در تأمین گاز موردنیاز چین به مقدار ۳۰-۳۵ میلیارد مترمکعب در سال (bcm) دارد. سابقاً بیشترین صادرات گاز این کشور به روسیه بوده ولی اکنون چین جای روسیه را گرفته است. صادرات به روسیه از سال ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۹ متوقف شده بود و در آوریل ۲۰۱۹ مجدد از سر گرفته شد اما در حد مقدار اندک bcm 1 در سال. صادرات گاز این کشور به ایران نیز کاملاً متوقف شده است.
در حال حاضر یک‌چهارم تولید گاز این کشور متکی به فعالیت‌های شرکت پتروناس مالزی و CNPC چین است و سهم این دو شرکت در سال‌های آتی رشد نیز خواهد داشت. همچنین ترکمنستان علاوه بر رشد تولید و صادرات گاز خود شاهد یک تغییر عمده دیگر نیز بوده است. در سال ۲۰۱۸ واحد پتروشیمی کیانلی این کشور راه‌اندازی شد. رشد صادرات گاز این کشور به چین در حال حاضر منوط به ساخت خط چهارم صادرات گاز به چین و افزایش ظرفیت این خطوط از bcm 55 به ۸۵ bcm در سال است.
با وجود نزدیک شدن قیمت گاز رقبای مختلف در بازار چین، بالا رفتن نیاز چین به گاز، باعث خواهد شد چین میزان خرید خود از ترکمنستان را در دهه پیش رو افزایش دهد و میزان افزایش واردات به میزان رشد تولید گاز ترکمنستان به‌خصوص از میدان گالکینیش بستگی خواهد داشت. همچنین چین برای اطمینان از این رشد تولید، حضور خود در بخش بالادستی گاز ترکمنستان را افزایش خواهد داد. میزان واردات روسیه نیز به دلیل رشد تولید داخلی گاز در روسیه هیچ‌گاه به سطح قبل از ۲۰۰۹ بازنخواهد گشت. البته ممکن است به دلایل اقتصادی تأمین گاز بخشی از جنوب روسیه از گاز ترکمنستان به جای گاز داخلی به‌صرفه‌تر باشد. تأمین مقدار بالای گاز برای خطوط TAPI و دریای خزر با توجه به سطح فعلی تولید امکان‌پذیر نخواهد بود. حتی در صورت افتتاح این خطوط و همچنین رشد بالای تولید، گاز ترکمنستان در بازار هند و اروپا به دلیل هزینه بالای انتقال در نتیجه مسیر طولانی انتقال، قدرت رقابت نخواهد داشت.
