رژیم صهیونیستی و امارات متحده عربی در روز ۱۳ اوت بعد از ۲۰ سال روابط غیر رسمی و محرمانه در بیانیه‌ای اعلام کردند که به سمت عادی‌سازی روابط خود پیش خواهند رفت. این توافق شروعی برای سلسله توافق‌های صلح با اسرائیل از سوی کشورهای منطقه مانند عمان، بحرین، قطر و به احتمال زیاد عربستان سعودی خواهد بود.
امارات بعد از مصر و اردن سومین کشور عرب خواهد بود که با اسرائیل وارد رابطه رسمی خواهد شد و البته برخلاف دو کشور قبلی جنگ مستقیم با اسرائیل نداشته و جمعیت بومی یهودی نیز قبلاً نداشته است. بعد از شکل‌گیری کشور امارات در سال ۱۹۷۲ قانونی تصویب شد که شناسایی کشور اسرائیل منوط به تشکیل کشور مستقل فلسطین خواهد بود؛ اما برای برقراری مجدد روابط در آگوست ۲۰۲۰ امارات این قانون را لغو و بایکوت اسرائیل را برطرف نمود.
هدف اصلی امارات قرار گرفتن در دایره متحدان آمریکا در منطقه و به دست آوردن حمایت بیشتر از سوی آن کشور در مقابل ایران و تحکیم امنیت خود است. این توافق برای مقابله با قدرت روزافزون و در حال رشد ایران در منطقه خاورمیانه و خلیج‌فارس شکل گرفته است و یکی از زمینه‌های همکاری شکل گرفته بین امارات و اسرائیل در سال‌های گذشته، همکاری اطلاعاتی و امنیتی برای مقابله با ایران بوده است.
بی شک انرژی یکی از حوزه های اصلی در روابط بین امارات و اسرائیل خواهد بود زیرا از سویی امارات کشوری صادر کننده نفت بوده و اسرائیل نیز در پی دست یافتن به یک فروشنده پایدار در نزدیکی خود است و از سوی دیگر هر دو کشور در حوزه نفت و گاز در پی گسترش حضور خود در بازارهای جهانی هستند. امارات کاتالیزوری برای ایجاد هاب انرژی و نفت و گاز در اسرائیل خواهد بود. امری که اقتصاد اسرائیل را متحول و احتمالاً منطقه خاورمیانه را وارد دوران پرتنشی خواهد نمود.
در این گزارش بررسی خواهد شد که آثار این توافق بر کشورهای منطقه مانند ایران چیست و این دو کشور چه همکاری‌هایی در حوزه انرژی می‌توانند داشته باشند.
